چه کسی متقاضی درمان ارتودنسی است؟
تقاضا برای درمان را به طور مشخص از روی تعداد افرادی که برای این منظور مراجعه میکنند میتوان مشخص کرد.تمام بیمارانی که ناهنجاری فکی_دندانی دارند و یا حتی تمام آن هایی که مشکلات شدید دارند، برای درمان ارتودنسی مراجعه نمیکنند.بعضی اصلا تشخیص نمی دهند که مشکل دارند و بعضی ها هم که احساس میکنند به درمان نیاز دارند ولی توان مالی و یا امکان دسترسی به درمان ارتودنسی را ندارند.
شرایط اجتماعی و فرهنگی هم در تقاضا و هم در مراجعه برای درمان ارتودنسی تاثیر گذار هستند.کودکانی که در شهر زندگی میکنند توسط والدین و دوستان بیشتر از کودکان غیر شهری احساس نیاز به درمان ارتودنسی دارند.در آمد خانواده تاثیر بسیار زیادی در تعداد کودکانی مورد درمان ارتودنسی قرار میگیرند، دارد.
این مساله دو چیز را منعکس میکند نه تنها خانواده های دارای در آمد بیشتر راحتر میتواند برای درمان ارتودنسی اقدام کند، بلکه نشان دهنده ی این است که ظاهر خوب صورت و دندان ها بر روی موقعیت اجتماعی و داشتن شغل و کسب درآمد نیز تاثیر میگذارد.هر قدر وضعیت یک خانواده بهتر باشد احتمال این که والدین کودک در پی درمان ارتودنسی باشند بیشتر است.به خوبی مشخص شده که ناهنجاری فکی_دندانی شدید میتواند تمام زندگی فرد و نحوه ی قضاوت او را تحت تاثیر قرار بدهد، و به همین دلیل امروزه تمام ایالات آمریکا در برنامه های بهداشتی خود حداقل درمان ارتودنسی را گنجانده اند ولی این برنامه تنها دسته ی بسیار کمی از افراد نیازمند را تحت پوشش قرار داده است.
جالب توجه است که حتی در میان افراد کم در آمد ۵درصد از جوانان و بیش از ۵درصد بالغین و ۱۰تا ۱۵درصد افراد با درآمد متوسط درمان ارتودنسی دریافت داشته اند.این مساله به خوبی نشان می دهد که خانواده ها به اهمیت درمان ارتودنسی و نقش آن در موقعیت اجتماعی و پیشرفت کاری فرزندانشان پی برده اند.میزان تاثیر مساله مالی را بر تعداد تقاضای درمان ارتودنسی از روی میزان پرداخت هزینه ها توسط بیمه میتوان پی برد.
زمانی که بیمه هزینه درمان ارتودنسی را بپردازد میزان مراجعه برای درمان ارتودنسی افزایش می یابد. به نظر میرسد که در شرایط اقتصادی خوب، تقاضا برای درمان ارتودنسی به ۳۵درصد سطح افرادی که نیاز به درمان دارند، برسد. اطلاعات نشان می دهد که ۳۵درصد تا ۵۰درصد کودکان و نوجوانان متعلق به سطح مرفه جامعه آمریکایی درمان ارتودنسی دریافت می کنند.درمان ارتودنسی بالغین تا قبل از نیمه قرن بیستم به ندرت انجام می شد.تا اواخر دهه ۱۹۶۰تنها ۵۰درصد تمام بیماران ارتودنسی بزرگسال بودند.از سال ۱۹۹۰حدود ۲۵درصد بیماران ارتودنسی بزرگسالان ۱۸سال یا بالاتر بوده اند.پس از آن تعداد مراجعان بالغ برای دهه بعد ثابت مانده در حالی که تعداد مراجعین جوان افزوده شده است.
بر این اساس تا سال ۲۰۰۰میلادی نسبت به بالغین به کل بیماران ارتودنسی حدود ۲۰درصد کاهش داشته است.آخرین برآوردها نشان می دهد که این عدد به بیش از ۲۵درصد از مجموع کلی افزایش یافته است.بسیاری از این بالغین عنوان می کنند که تمایل داشتند که زودتر مراجعه کنند ولی اغلب به خاطر ضعف مالی خانواده نتوانسته اند و حالا می توانند.امروزه استفاده از براکت های ارتودنسی نسبت به گذشته، از نظر اجتماعی قابل قبول تر شده گرچه دلیل این امر را کرده است.
اخیرا بالغین بزرگ تر(۴۰سال یا بیشتر) نیز درپی درمان ارتودنسی هستند.معمولا افراد همراه به درمان های دیگر به دنبال تلاش بیشتر برای نجات دندان هایشان هستند.در سال ۲۰۰۶میلادی، ۴/۲درصد از تمامی بیماران ارتودنسی بالای ۴۰سال بودند.۲۰درصد گروه یاد شده بالای ۶۰سال و اکثرا مرد بودند.
تخمین میزان نیاز به درمان ارتودنسی از دیدگاه عمومی
ظاهرصورت و مشکلات روانی_اجتماعی فقط از نظر این که دندان ها متناسب هستند یا نه، نیاز به درمان اردتونسی را مشخص نمی کنند.به همین دلیل، تنها با دیدن رادیوگرافی یا کست های تشخیصی یک فرد نمی توان گفت که حتما به درمان اردتودنسی نیاز است یا خیر.با این وجود این که نیاز به درمان اردتودنسی بستگی به میزان و شدت مال اکلوژن موجود دارد به نظرعاقلانه میرسد درک این حقیقت زمانی که نیاز به درمان احساس میشود ضروری است.
چه کسی به درمان ارتودنسی نیاز دارد؟
دندان های بیرون زده و نامنظم یا اکلوژن نامناسب می توانند سه نوع مشکل برای بیمار ایجاد کنند:
- تبعیض به خاطر ظاهر صورت
- مشکل در فانکشن دهان که شامل مشکلاتی در حرکات فکی (نا هماهنگی یا درد عضلانی)، اختلالات مفصل گیجگاهی_فکی و مشکلاتی درجویدن، بلع یا صحبت کردن
- مشکلاتی مربوط به ضربه پذیری زیاد دندان ها، تشدید بیماری های پریودنتال و پوسیدگی دندان.
